Daar zitten ze. Met z’n vieren aan de tuintafel. Jan (pap), Sybill (mam), Guus (zoon), Roos (dochter). Eens per maand komt de familie bij elkaar om te praten. Guus of Roos zal de laptop wel weer mogen pakken om te notuleren. De digitale vaardigheden van pap en mam zijn namelijk een beetje achtergebleven… Mooi zeg, zo’n familiebedrijfje. Op de foto wordt in ieder geval gelachen. Hopelijk is dat na de vergadering nog altijd het geval…
Hoe wij hier met z’n vieren aan tafel zijn geëindigd? Van oudsher had Jan een tuinbouwbedrijf. Sybill heeft een achtergrond in de zorg. In 2001 zijn ze samen in het diepe gesprongen en zijn ze gestart met de zorgboerderij. Bij Guus en Roos is de zorgboerderij met de paplepel ingegoten. Toen zij op de basisschool zaten, kwamen zij altijd lunchen op de boerderij. Ze groeiden op tussen mensen met een verstandelijke beperking. “Het was altijd gezellig tijdens de lunch en die sfeer is tot op de dag van vandaag nog hetzelfde”, aldus Roos. Waarschijnlijk dat Guus en Roos zich om die reden zo thuis voelen op de boerderij.
Wat wij zo mooi vinden aan het bedrijf? Jan en Guus vinden het mooi dat je een bepaalde vrijheid hebt. Je kan de dingen doen, zoals jij denkt dat goed is. Op een manier die jou gelukkig maakt. Roos en Sybill hebben een zorghart. Zij worden gelukkig als de deelnemers gelukkig zijn. Zo heeft ieder zijn eigen drive en kwaliteiten. We vullen elkaar goed aan.
Verder vinden we het fijn dat je open kan zijn naar elkaar. Bij een werkgever weet je niet of je jouw onzekerheden en twijfels wel op tafel wil gooien. Binnen onze familie is dat anders. We zijn eerlijk naar elkaar. Dat helpt om de ander beter te begrijpen en te handelen naar ieders kwaliteiten.
"Mooi dat Guus en Roos met de zorgboerderij zijn opgegroeid en dat ze nu hun eigen manier aan het vinden zijn om het bedrijf weer een stap verder te helpen", aldus Sybill (mam)"
Natuurlijk kan het ook lastig zijn. Je kent elkaar eigenlijk iets té goed. Daardoor ligt irritatie op de loer. Bij een ‘normale’ collega incasseer je makkelijker, zonder meteen te willen reageren. Bij familie verlies je
sneller je geduld. Die emotionele component is altijd aanwezig. Dat is niet altijd makkelijk. Gelukkig houdt niemand van ons ervan om in een emotie te blijven hangen. Blijven praten, oplossen, en weer door.
“Het mooiste is misschien nog wel de verbindende werking die uitgaat van een familiebedrijf”, aldus Jan. “Je merkt onderling dat iedereen betrokken is. Je voelt van elkaar dat je bereid bent om een stapje extra te
zetten. Je hebt iets gemeenschappelijks. Dat vind ik wel mooi.”
Wil jij ook graag betrokken raken bij de zorgboerderij? Wij hebben regelmatig interessante vacatures. Bekijk hieronder het actuele aanbod.
